মৃত্যুৰ জয়গান

 নয়ন জ্যোতি গোৱালা 

    ‌ _______________

                                     কোনে বুজি পাব 

মোৰ মনৰ ভিতৰত চলি থকা যুজৰ কাহিনীখন 
৭০ গতিত ধপ ধপাই থকা হিদয়খন 
এতিয়া ১৫০ গতিত ধপধপনি 
কোনে জানে মনৰ মাজৰ অৰণ্যখন 
মৰুভূমি হৈ হেৰাব 
সিৰাই সিৰাই বৈ থকা তেজবোৰো এদিন শুকাব ।
মনৰ সাগৰৰ লুণীয়া পানীখিনি 
চকুলু হৈ দিনে ৰাতিয়ে বৱ ।
একো নাই বিন্দাচ লাইফ 
দিনে ৰাতি দুচকুত চকুলো মনত অচিনাকী বিষ 
আৰু বিষাক্ত দুখ ।
লান্চ ডিনাৰ জলপানৰ ঠাইত চিগাৰেট গুটখা 
আৰু কি লাগে 
সন্ধিয়াতো আছেই জুবিনদাৰ মায়াবিনীৰ সুৰত ডুব যাবলৈ।
কোনে বুজি পাব 
যেতিয়া বুজা জনেই নুবুজা হৈ যাব ।
কিছুমান কাহিনী 
কাহিনী হৈ থকাই ভাল ।
কি ঠিক আজি হাহি আছোঁ 
কাইলৈ মই থাকো নে নাই 
ইমান চিন্দাচ লাইফ লৈ কোনে থাকিব বিচাৰে।
কোনে বুজি পাব 
মই যে খেল ধেমালিৰ অধ্যায় নহয় 
মোৰ সুৰ মিচা হ'ব পাৰে কিন্তু শব্দবোৰ মিচা নহয় 
সেই বাবে মই গুণগুনাও 
মৃত্যু এতিয়া সহজ
 
ইয়াতেই সামৰিলো মোৰ গুণ গান 
চাবা এদিন হ'ব মোৰ
 মৃত্যুৰ জয়গান।


অন্তৰৰ খবৰ

  অন্তৰৰ খবৰ  ~~~~~~~~~~~~~~~                                                                            শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা  হিদয়ৰ আধা ...