অন্তৰৰ খবৰ

 অন্তৰৰ খবৰ 

~~~~~~~~~~~~~~~                                                                            শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা 

হিদয়ৰ আধা ভগা দৰ্জাখন বন্ধ কৰি 

অতীতক সোঁৱৰি উলিয়াই লৈছোঁ আজি

স্মৃতিৰ এখিলা পাত 

সময়ৰ ঘোঁৰাত বহি সিদ্ধান্ত সাথৰত ডুবিবলৈ

প্ৰয়োজন মৌন ভাষাৰ।

এতিয়া মাথোঁ আশা ভৰষাবোৰ ওলমে

বাকীবোৰ অন্ধ কোঠাত নিৰৱে পৰি ৰয় ।

জ্বলা জুইত জাহ গ'ল 

এখনি উজ্বলিত তৰা ৰল মাথোঁ

কলা ছাহ আৰু কলা ধুৱা।

কথাৰ বুকুত কথা নিশব্দৰ শব্দ

মৌনতাৰ অৰ্থ এতিয়া কোনো বুজে। 

সময় আহিব

চিন্হবোৰ মৰম ভাষাত লিখা কাহিনীবোৰ

এদিন‌ মচি যাব।

অন্তৰৰ দলংখনো ভাগি যাব

ঘাটৰ পানীও শুকাই যাব । নিৰ্মাণ হ'ব নতুন দলং ।

কিন্তু তেতিয়া সমাধান পাবা 

সমস্যা নাথাকিব নাথাকিব গৰাকী।

হিদয়ৰ আধাভগা দৰ্জাখনৰ‌ ভগ্নাংশয়ে ওলোৱা

কেঁচা তেজৰ গুন্ধত সুগন্ধি বুটলিছে

এদিন শুকান তেজৰ কেঁচা মঙহৰ কলা ধূৱাই

আমনি কৰিব সোঁৱৰাব মোৰ কাহিনী

সন্তেকতে শেষ হ'ব তেতিয়া।  

এটি মৰম তেজেৰে লিখা 

অসীম অতুলনীয় মূল্যৱান কাহিনী।

মৃত্যুৰ জয়গান

 নয়ন জ্যোতি গোৱালা 

    ‌ _______________

                                     কোনে বুজি পাব 

মোৰ মনৰ ভিতৰত চলি থকা যুজৰ কাহিনীখন 

৭০ গতিত ধপ ধপাই থকা হিদয়খন 

এতিয়া ১৫০ গতিত ধপধপনি 

কোনে জানে মনৰ মাজৰ অৰণ্যখন 

মৰুভূমি হৈ হেৰাব 

সিৰাই সিৰাই বৈ থকা তেজবোৰো এদিন শুকাব ।

মনৰ সাগৰৰ লুণীয়া পানীখিনি 

চকুলু হৈ দিনে ৰাতিয়ে বৱ ।

একো নাই বিন্দাচ লাইফ 

দিনে ৰাতি দুচকুত চকুলো মনত অচিনাকী বিষ 

আৰু বিষাক্ত দুখ ।

লান্চ ডিনাৰ জলপানৰ ঠাইত চিগাৰেট গুটখা 

আৰু কি লাগে 

সন্ধিয়াতো আছেই জুবিনদাৰ মায়াবিনীৰ সুৰত ডুব যাবলৈ।

কোনে বুজি পাব 

যেতিয়া বুজা জনেই নুবুজা হৈ যাব ।

কিছুমান কাহিনী 

কাহিনী হৈ থকাই ভাল ।

কি ঠিক আজি হাহি আছোঁ 

কাইলৈ মই থাকো নে নাই 

ইমান চিন্দাচ লাইফ লৈ কোনে থাকিব বিচাৰে।

কোনে বুজি পাব 

মই যে খেল ধেমালিৰ অধ্যায় নহয় 

মোৰ সুৰ মিচা হ'ব পাৰে কিন্তু শব্দবোৰ মিচা নহয় 

সেই বাবে মই গুণগুনাও 

মৃত্যু এতিয়া সহজ

 

ইয়াতেই সামৰিলো মোৰ গুণ গান 

চাবা এদিন হ'ব মোৰ

 মৃত্যুৰ জয়গান।

মাতিছা যদি যাবই লাগিব

                মাতিছা যদি যাবই লাগিব                                                 ~~~~~~~ শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা

                                        _____________________

মাতিছা যদি যাবই লাগিব - ঘৰ যদিও বা দেখা নাই বিচাৰি বিচাৰি উলিয়াব লাগিব 

তোমাৰ ঘৰৰ বাটত যদি বা ঘাট আছে 

গাভৰুকেইজনীক কৈ থবা মোৰ প্ৰেমত নপৰিবলৈ 

নহ'লে ৰাইজৰ আগত জৰিমনা মাননি ধৰিবলৈ - মাছ মঙহেৰে খোৱাবলৈ কবিৰ জেপত কত থাকিব ৰঙা নোটৰ গুন্ধ

বাছৰ পৰা নামিয়ে তোমাৰ ঘৰলৈ অলপ খোজকাঢ়ি যাব লাগে

আগবাঢ়ি আহিবা চোন তুমি

-দোয়ো খোজত খোজ থৈ গুন গুনাই যাম 

তোমাৰ মোৰ প্ৰেমৰ কাহিনী।

তোমালোকৰ খেল পথাৰখনলৈ লৈ যাবা নে?

যত তোমাৰ শৈষৱ আজিও জিলিকি আছে

শুনিম মই মোৰ প্ৰেমীকাৰ তিতা কেহা মিঠাৰ কাহিনী

আৰু মই সুধিম বিৰতিৰ সময়ত কাৰ কথা ভাবিছিলা

নিজান দেশত তুমি 

মাতিছা যদি যাবই লাগিব-ঘৰ যদিও বা দেখা নাই ঘৰ

বিচাৰি উলিয়াব লাগিব

নহ'লে তোমাৰ খং অভিমানবোৰ কেনেকৈ গুচাম

মাক কৈ থবা জোৱাই আহিব বুলি

শহুৰ আগত ভয়ে ভয়ে কথা কম হয়তো বা নকম 

শাহুৰৰ লগত কথাই পাতি থাকিম চাগে

দাদায়ে বেয়া পাবও পাৰে চলিব

এদিন দাদাওতো প্ৰেমত পৰিব 

মাতিছা যদি যাবই লাগিব ।                             

এ হে ৰবা ৰবা কাৰেন্ত গ'ল

মমটো জ্বলাই লও  ।

 তুমি ৰবা নে তেতিয়ালৈ ।

বাঘজান বাসীৰ ধ্বংস লীলা

                              ✍️✍️✍️ শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা

কি কৰিবি অ কি কৰিবি ?
চকুৰ আগতেই সকলোবোৰ ছাই ধুৱা হৈ উৰিছে ৷
কাৰ কি ক্ষতি কৰিছিলো আমি যে
আমাক অন্ধকাৰলৈ ঠেলি দিলে ?
মৰমৰ ঠাই আৰু আপোন ঘৰখন আজি
নিস্তব্ধ মৰিশালি হৈ ৰল
সপোনৰ সপোনবোৰ আজি ছাইত পৰিণত হল ৷
তৈল ভাণ্ডাৰ বিস্ফোৰণ জুয়ে
সকলো শেষ কৰি গল ৷
 প্ৰাণ ত‍্যাগ কৰিয়ে থাকিব নেকি?
আৰু কিমানজনৰ হেৰাব প্ৰাণ
সৌ সিদিনাৰ সৌন্দৰ্য্যময় শান্তিপূৰ্ণ বাঘজানত
এতিয়া মাথোঁ চাৰিও দিশে
মৰণকাতৰ আতনাদ মৰমান্তিক দৃশ্য ।
যলৈকে চকু যায় ছাই আৰু কলা ধুৱা জুই
আৰু দৃশ্যমান শোকৰ কলা ছাহ
আৰু পক্ষীৰ জ্বলা হাড় ।
জন ধন জৈৱ বৈশিষ্ট্য এতিয়া মাথোঁ
সাৰ আৰু কলা সাৰ
সৰ্ব দিশে মাথোঁ হাহাকাৰ ।
হবনে আকৌ পৰিপূৰ্ণ
বাঘজান বাসীৰ পথাৰখন
তামোল-পাণ আম কঠালৰ বাৰীখন
আকৌ হব জানোঁ পৰিপূৰ্ণ মৰমৰ গাওঁখন ।
হব জানোঁ অভাৱৰ পৰিপূৰ ।
 বহু দিনৰো দিন চাগে
কাল ছাহে আৱৰি থাকিব !
সেই যে পৰিভ্ৰমী চৰাইবোৰ নাহিবই চাগে ?
 মানৱ ,পক্ষকুল , পৰিৱেশ
সকলো ধ্বংসৰ দিশে ।
উপযুক্ত ব‍্যৱস্থা নললে এনেবোৰ ঘটনা
বাৰে বাৰে ঘটি  থাকিব
উচিত ব‍্যৱস্থা নললে
ডিব্ৰুছৈখোৱা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানখনো ইতিহাসৰ পাতত জিলিকিব
মনলৈ প্ৰশ্ন আহে
কেতিয়া সমাপ্ত হব ধ্বংসৰ লীলা ?
কি হব বাঘজান বাসী ভবিষ্যত ?

মোৰ আপোন

আছে মোৰ দেউতা
আছে মোৰ মা
আছে মোৰ দাদা
আছে মোৰ বা
তেৱেঁই হৈছে মোৰ জীৱনৰ
সাহস শক্তিৰ ভৰাল
তেৱেঁই হৈছে মোৰ আপোনৰো আপোন
মোৰ জীৱনৰ প্ৰথম চিনাকি
লগৰী হৈছে মা
চেনেহৰ হেপাঁহৰ মা
মা মোৰ মৰমৰ
মা মোৰ চেনেহৰ
আপোনৰ অমিয়া মৰম
পাহৰিম নে বাৰু?
পাহৰিব পাৰি জানোঁ?
        শ্ৰীৰিমন গোৱালা✍️✍️✍️
            (বয়স ১২)

বুজিবা জানোঁ

মোক জানিবলৈ মন নেমেলিবা
যদিহে বুজি নোপোৱা
যদি আহা কাষলৈ
আতৰি থাকিবা
বহু বন্ধু আপোন আহিল গুচি গল
মোৰ জীৱন জগত জুমি লৈ
মোৰ একো নাই দুবল
তাৰেই সুযোগত  মোৰ লগত খেলি থৈ
উপহাৰত লাজ দি থৈ যায়
এই যে মই হাহি আছোঁ
ইফালে সিফালে ঘূৰি ফূৰিছো
এয়া মোৰ এটি অভিনয়
বহুতে মোক বেয়া পাই
আৰু কয় মই মিচলিয়া
কিন্তু কি কৰিবা
অভিনয় কৰোতে কৰোতে
কৰবাত নহয় কৰোবাত ভূল হৈ যায়
মোৰো অন্তৰত মোৰো আপোনজন আছে
কিন্তু কি কৰিবা তেওঁ কষ্ট পাব বুলিহে
আতৰি থাকো
তাই ভালেই থাকক সুস্থ থাকক সুখী থাকক
সেইকনেই তো বিচাৰোঁ
এতিয়া অপেক্ষা মাথোঁ তুমালৈ
শুনিছোঁ সময়ে সঠিক নিণয় কৰে বুলে
চাওঁ চোন সময়ে কাক কলৈ নিয়ে
অপেক্ষা মাথোঁ অপেক্ষা তুমালৈ ।
      শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা✍️✍️✍️

বেয়া নাপাবা অ

মই একেই আছোঁ নে দিনবোৰ একেই
আছে?
মই বুজি নাপাওঁ নে মোক বুজি নাপায়?
 বুজি পোৱাত বৰ কষ্ট হয় অ ।
যি মনলৈ আহে কিছু কৈ দিওঁ
কিছু লুকাই ৰাখোঁ তুমি দুখ পাব বুলি
বেয়া নাপাবা অ ক্ষমা কৰি দিবা,
মই নাযানো কেনেকৈ কাক কব লাগে?
কেনেকৈ দিব লাগে কেনেকৈ মৰম লব লাগে?
নাজানো অ সচাকে মাথোঁ
বিচাৰো তুমি ঠিক থকাটো ।
কেতিয়াবা ভাবি চাইছানে?
এতিয়া তুমি কাষতেই আছা ধেমালি কৰিছোঁ
এটি দুটি কথা পাতিছো
এদিন তুমি বহু দূৰত গুচি যাবা
কোনোবা থাকিব কাষত
অন্য এক জগতত ব্যস্ত হৈ পৰিবা ।
তুমাক পাহৰিব নোৱাৰিম কিন্তু
ময়ো হয়তো ব‍্যস্ত হৈ পৰিম চাগে ।
হঠাৎত যেতিয়া দিনবোৰ মনত পৰিব
 তুমাৰ ছবি চকুত জিলিকিব
বাৰে বাৰে তুমাৰ কথাই আমনি কৰিব
তেতিয়া মই বাৰু কি কৰিম?
কাক মনৰ কথাবোৰ কম?
কাৰ লগত ধেমালি কৰিম?
অ হয় সেই সময় বহু মানুহ আহিব কাষত
 কিন্তু তুমিতো নাথাকিবা?
সকলো থাকিব মোৰ কিন্তু
মনত সুখ শান্তি নাথাকিব
নাথাকিবা তুমি
ভাবোতে ভাবোতে মনটো মৰহি যাব
দুচকুৰে কেৱল চকুলো সৰিব
শুনাচোন ক্ষমা কৰি দিবা দেই
তুমি ভাবিছা চাগে আকৌ ক্ষমা কিয়? নহয় জানোঁ
 ইমান সময়ে তুমাক মোৰ কথা কৈ আমনি কৰাৰ বাবেই
হব দিয়া আৰু একো নকওঁ
 মই কৈছিলোঁ নহয় মনত যি আহে কৈ দিওঁ বুলি
 তাকেই কৈ দিলোঁ আৰু ।।।

                         কবি শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা