কাৰ ভূল কোন সততা

 কাৰ ভূল কোন সততা

              ✍️✍️নয়ন জ্যোতি গোৱালা

     সময়ে কব সময়ৰ কথা 

সময়েও নাজানে সময় যে সততা 

বাস্তৱ সময়ৰ বাস্তৱ ছবি

পৰিস্থিতি যেনেই নহওক সময়ে কব মোৰ কথা 

এবাৰ সুস্থৰে স্পষ্ট কৈ ভাবা ।

মই এগাল মৰম দিবলৈ গৈ হয়তো তোমাৰ চকুলো সৰিছে 

হিদয়ত সযতনে ৰখাৰ চেষ্টাত কৰবাত 

মোৰ হিদয়ৰ কামি হাড়ে তোমাক খুচিচে 

সেয়া প্ৰেম নে শত্ৰুতা মই নাজানো ?

কেতিয়াবা জানো তোমাক বেয়া কৰিছো ?

হয়তো মোৰ জীৱনত দাৰি কমা লগাৰ পিছতো সম্ভৱ নহব ।

জানো,তোমাৰ সময়ৰ নষ্ট হল

এটি বছৰ শেষ হল তুমি ভবাৰ দৰে নহ'ল

হাজাৰ বাৰ চিঞৰিছো মোৰ ভূল কিন্তু কত?

তোমাৰ কামৰ দায়িত্বত নে নিৰ্বাচন 

সময়ৰ নে ভাগ্যৰ

কিছু লোকে পূৰ্বতে লগাই দিয়া কলা টকাৰ বদলাম নে সন্দেহ শব্দৰ কত ভূল?

কৰিছো অনুৰোধ শত শত বাৰ ভাবা এবাৰ,

কৰিছা যদি কৰা খং কৰা অভিমান কিন্তু কিয়--_এতিয়া চাগে নাই মোলৈ মান ?

চকুলো বিয়পিছে হয়তো সময় পৰিস্থিতিয়ে কৰিছে অভিমান 

ময়ে মানৱ/ময়ে প্ৰেম/ময়ে দানৱ /ময়ে তোমাৰ অপ্ৰিয় জন

তোমাক শত শত বাৰ নমন

যুক্ততা সততা স্পষ্টতাৰে কৰা কাৰ বাবে এই অৱস্থা

কাৰবাবে কিয় কাৰ ভূল কোন সততা ।

মাথোঁ এবাৰ এবাৰ আৰু এবাৰ |

              তোমাৰ জন |

বুজিবা জানোঁ

মোক জানিবলৈ মন নেমেলিবা
যদিহে বুজি নোপোৱা
যদি আহা কাষলৈ
আতৰি থাকিবা
বহু বন্ধু আপোন আহিল গুচি গল
মোৰ জীৱন জগত জুমি লৈ
মোৰ একো নাই দুবল
তাৰেই সুযোগত  মোৰ লগত খেলি থৈ
উপহাৰত লাজ দি থৈ যায়
এই যে মই হাহি আছোঁ
ইফালে সিফালে ঘূৰি ফূৰিছো
এয়া মোৰ এটি অভিনয়
বহুতে মোক বেয়া পাই
আৰু কয় মই মিচলিয়া
কিন্তু কি কৰিবা
অভিনয় কৰোতে কৰোতে
কৰবাত নহয় কৰোবাত ভূল হৈ যায়
মোৰো অন্তৰত মোৰো আপোনজন আছে
কিন্তু কি কৰিবা তেওঁ কষ্ট পাব বুলিহে
আতৰি থাকো
তাই ভালেই থাকক সুস্থ থাকক সুখী থাকক
সেইকনেই তো বিচাৰোঁ
এতিয়া অপেক্ষা মাথোঁ তুমালৈ
শুনিছোঁ সময়ে সঠিক নিণয় কৰে বুলে
চাওঁ চোন সময়ে কাক কলৈ নিয়ে
অপেক্ষা মাথোঁ অপেক্ষা তুমালৈ ।
      শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা✍️✍️✍️

বেয়া নাপাবা অ

মই একেই আছোঁ নে দিনবোৰ একেই
আছে?
মই বুজি নাপাওঁ নে মোক বুজি নাপায়?
 বুজি পোৱাত বৰ কষ্ট হয় অ ।
যি মনলৈ আহে কিছু কৈ দিওঁ
কিছু লুকাই ৰাখোঁ তুমি দুখ পাব বুলি
বেয়া নাপাবা অ ক্ষমা কৰি দিবা,
মই নাযানো কেনেকৈ কাক কব লাগে?
কেনেকৈ দিব লাগে কেনেকৈ মৰম লব লাগে?
নাজানো অ সচাকে মাথোঁ
বিচাৰো তুমি ঠিক থকাটো ।
কেতিয়াবা ভাবি চাইছানে?
এতিয়া তুমি কাষতেই আছা ধেমালি কৰিছোঁ
এটি দুটি কথা পাতিছো
এদিন তুমি বহু দূৰত গুচি যাবা
কোনোবা থাকিব কাষত
অন্য এক জগতত ব্যস্ত হৈ পৰিবা ।
তুমাক পাহৰিব নোৱাৰিম কিন্তু
ময়ো হয়তো ব‍্যস্ত হৈ পৰিম চাগে ।
হঠাৎত যেতিয়া দিনবোৰ মনত পৰিব
 তুমাৰ ছবি চকুত জিলিকিব
বাৰে বাৰে তুমাৰ কথাই আমনি কৰিব
তেতিয়া মই বাৰু কি কৰিম?
কাক মনৰ কথাবোৰ কম?
কাৰ লগত ধেমালি কৰিম?
অ হয় সেই সময় বহু মানুহ আহিব কাষত
 কিন্তু তুমিতো নাথাকিবা?
সকলো থাকিব মোৰ কিন্তু
মনত সুখ শান্তি নাথাকিব
নাথাকিবা তুমি
ভাবোতে ভাবোতে মনটো মৰহি যাব
দুচকুৰে কেৱল চকুলো সৰিব
শুনাচোন ক্ষমা কৰি দিবা দেই
তুমি ভাবিছা চাগে আকৌ ক্ষমা কিয়? নহয় জানোঁ
 ইমান সময়ে তুমাক মোৰ কথা কৈ আমনি কৰাৰ বাবেই
হব দিয়া আৰু একো নকওঁ
 মই কৈছিলোঁ নহয় মনত যি আহে কৈ দিওঁ বুলি
 তাকেই কৈ দিলোঁ আৰু ।।।

                         কবি শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা