অন্তৰৰ খবৰ

 অন্তৰৰ খবৰ 

~~~~~~~~~~~~~~~                                                                            শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা 


হিদয়ৰ আধা ভগা দৰ্জাখন বন্ধ কৰি 
অতীতক সোঁৱৰি উলিয়াই লৈছোঁ আজি
স্মৃতিৰ এখিলা পাত 
সময়ৰ ঘোঁৰাত বহি সিদ্ধান্ত সাথৰত ডুবিবলৈ
প্ৰয়োজন মৌন ভাষাৰ।
এতিয়া মাথোঁ আশা ভৰষাবোৰ ওলমে
বাকীবোৰ অন্ধ কোঠাত নিৰৱে পৰি ৰয় ।
জ্বলা জুইত জাহ গ'ল 
এখনি উজ্বলিত তৰা ৰল মাথোঁ
কলা ছাহ আৰু কলা ধুৱা।
কথাৰ বুকুত কথা নিশব্দৰ শব্দ
মৌনতাৰ অৰ্থ এতিয়া কোনো বুজে। 
সময় আহিব
চিন্হবোৰ মৰম ভাষাত লিখা কাহিনীবোৰ
এদিন‌ মচি যাব।
অন্তৰৰ দলংখনো ভাগি যাব
ঘাটৰ পানীও শুকাই যাব । নিৰ্মাণ হ'ব নতুন দলং ।
কিন্তু তেতিয়া সমাধান পাবা 
সমস্যা নাথাকিব নাথাকিব গৰাকী।
হিদয়ৰ আধাভগা দৰ্জাখনৰ‌ ভগ্নাংশয়ে ওলোৱা
কেঁচা তেজৰ গুন্ধত সুগন্ধি বুটলিছে
এদিন শুকান তেজৰ কেঁচা মঙহৰ কলা ধূৱাই
আমনি কৰিব সোঁৱৰাব মোৰ কাহিনী
সন্তেকতে শেষ হ'ব তেতিয়া।  
এটি মৰম তেজেৰে লিখা 
অসীম অতুলনীয় মূল্যৱান কাহিনী।

মৃত্যুৰ জয়গান

 নয়ন জ্যোতি গোৱালা 

    ‌ _______________

                                     কোনে বুজি পাব 

মোৰ মনৰ ভিতৰত চলি থকা যুজৰ কাহিনীখন 
৭০ গতিত ধপ ধপাই থকা হিদয়খন 
এতিয়া ১৫০ গতিত ধপধপনি 
কোনে জানে মনৰ মাজৰ অৰণ্যখন 
মৰুভূমি হৈ হেৰাব 
সিৰাই সিৰাই বৈ থকা তেজবোৰো এদিন শুকাব ।
মনৰ সাগৰৰ লুণীয়া পানীখিনি 
চকুলু হৈ দিনে ৰাতিয়ে বৱ ।
একো নাই বিন্দাচ লাইফ 
দিনে ৰাতি দুচকুত চকুলো মনত অচিনাকী বিষ 
আৰু বিষাক্ত দুখ ।
লান্চ ডিনাৰ জলপানৰ ঠাইত চিগাৰেট গুটখা 
আৰু কি লাগে 
সন্ধিয়াতো আছেই জুবিনদাৰ মায়াবিনীৰ সুৰত ডুব যাবলৈ।
কোনে বুজি পাব 
যেতিয়া বুজা জনেই নুবুজা হৈ যাব ।
কিছুমান কাহিনী 
কাহিনী হৈ থকাই ভাল ।
কি ঠিক আজি হাহি আছোঁ 
কাইলৈ মই থাকো নে নাই 
ইমান চিন্দাচ লাইফ লৈ কোনে থাকিব বিচাৰে।
কোনে বুজি পাব 
মই যে খেল ধেমালিৰ অধ্যায় নহয় 
মোৰ সুৰ মিচা হ'ব পাৰে কিন্তু শব্দবোৰ মিচা নহয় 
সেই বাবে মই গুণগুনাও 
মৃত্যু এতিয়া সহজ
 
ইয়াতেই সামৰিলো মোৰ গুণ গান 
চাবা এদিন হ'ব মোৰ
 মৃত্যুৰ জয়গান।


ভাল দিন আহিব

 ✍️✍️✍️শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা  

            ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ভাল দিন আহিব ভাল কথাবোৰ বাস্তৱিত হ'ব  

তেতিয়া মই কম

অই শুনিচ নে মই মই হয় চিনি পাইছ নে?

জীৱনে কি নিদিয়ে

কেৱল সঠিক সময়ত সঠিক সুযোগত হে প্ৰাপ্ত

হয়তো সেই ক্ষণ মোৰ এতিয়াও বহু দূৰ বাকী ।।

মই নহয় বিশ্বাসৰ যোগ্য বিশ্বাসঘাটকতা

অলপ ৰৈ যোৱা তোমাৰ মনৰ প্ৰত্যুত্তৰ 

তোমাৰ চৰনত পৰিব ।।

তুমি দুখত থাকিব পাৰা কিন্তু 

তোমাক দুখ দিয়াৰ মনোবল ইচ্ছা সাহস মোৰ নাই।।

মই ভাবৰ দৰে সুখ দিব নোৱাৰিব পাৰোঁ 

কিন্তু তুমি ভবাৰ দৰেই সুখ দিম সেয়া নিশ্চিত

 মাথোঁ উজুটি নাখাবা।।

ভাল দিনলৈ অপেক্ষা কৰি কৰ্ম সংগ্ৰাম অব্যাহত 

আজিৰ সমাজৰ প্ৰশ্নবোধক কালিলৈ প্ৰসংশিত 

আজিৰ সমাজৰ হাঁহি কালিলৈ হাত চাপৰি হ'ব ।।

ভাল দিন আহিব 

মই নামৰ শব্দটি আমি হৈ উৰিব ।

পাৰ্থক্য মাথো এটাই পক্ষিটিয়ে পাখি মেলি উৰিব 

আমি শব্দটিয়ে যোগ্যতাৰ পাখিৰে 

সফলতাৰ আকাশলৈ অবিৰত ভাৱে উৰিব ।।

মোৰ বাবে নালাগে ,,

নিজৰ বাবে অলপ ৰৈ চোৱা ভাল দিন আহিব 

সেই ক্ষণ আহিব যি ক্ষণত এই কবিতাৰ লেখকে

মৌনতাৰ সমাজত চিঞৰি উঠিব ।।।

ভাল দিন আহিব আহিবই

 ্এয়া মোৰ বিশ্বাস নহয় 

প্ৰকৃতিৰ নিয়ম এদিন ভাল দিন আহিব ।।।।

অন্তৰৰ খবৰ

  অন্তৰৰ খবৰ  ~~~~~~~~~~~~~~~                                                                            শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা  হিদয়ৰ আধা ...