মাতিছা যদি যাবই লাগিব


                মাতিছা যদি যাবই লাগিব                                                 ~~~~~~~ শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা
                                        _____________________
মাতিছা যদি যাবই লাগিব - ঘৰ যদিও বা দেখা নাই বিচাৰি বিচাৰি উলিয়াব লাগিব 

তোমাৰ ঘৰৰ বাটত যদি বা ঘাট আছে 
গাভৰুকেইজনীক কৈ থবা মোৰ প্ৰেমত নপৰিবলৈ 
নহ'লে ৰাইজৰ আগত জৰিমনা মাননি ধৰিবলৈ - মাছ মঙহেৰে খোৱাবলৈ কবিৰ জেপত কত থাকিব ৰঙা নোটৰ গুন্ধ

বাছৰ পৰা নামিয়ে তোমাৰ ঘৰলৈ অলপ খোজকাঢ়ি যাব লাগে
আগবাঢ়ি আহিবা চোন তুমি
-দোয়ো খোজত খোজ থৈ গুন গুনাই যাম 
তোমাৰ মোৰ প্ৰেমৰ কাহিনী।

তোমালোকৰ খেল পথাৰখনলৈ লৈ যাবা নে?
যত তোমাৰ শৈষৱ আজিও জিলিকি আছে
শুনিম মই মোৰ প্ৰেমীকাৰ তিতা কেহা মিঠাৰ কাহিনী
আৰু মই সুধিম বিৰতিৰ সময়ত কাৰ কথা ভাবিছিলা
নিজান দেশত তুমি 

মাতিছা যদি যাবই লাগিব-ঘৰ যদিও বা দেখা নাই ঘৰ
বিচাৰি উলিয়াব লাগিব
নহ'লে তোমাৰ খং অভিমানবোৰ কেনেকৈ গুচাম

মাক কৈ থবা জোৱাই আহিব বুলি
শহুৰ আগত ভয়ে ভয়ে কথা কম হয়তো বা নকম 
শাহুৰৰ লগত কথাই পাতি থাকিম চাগে
দাদায়ে বেয়া পাবও পাৰে চলিব
এদিন দাদাওতো প্ৰেমত পৰিব 

মাতিছা যদি যাবই লাগিব ।                             
এ হে ৰবা ৰবা কাৰেন্ত গ'ল
মমটো জ্বলাই লও  ।
 তুমি ৰবা নে তেতিয়ালৈ ।


জীৱন যাত্ৰা নাটৰ শেষ চিত্ৰ


                              ✍️✍️✍️  শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা

লাহে লাহে গা ৰ চাল ওখুৰা মুখুৰা হৈ পৰিব
চকুৰ পতা নামি আহিব
গুটেই শৰীৰ কপি থাকিব  থৰ থৰ
লাখুটি ডালো যাও নাযাও কৈ আগবাঢ়িব
গা ৰ কপনিত মূৰৰ বগা চুলিও সৰি পৰিব 
হাৰ নমনা জীৱনেও ধক ধক শব্দৰে যুজি থাকিব 
আৰু জীৱন যাত্ৰা ত গৈ থাকিব ।
এদিন হঠাৎত 
মই শুই থাকিম মোৰ ওচৰত বহি কোনোবাই 
চিঞৰি চিঞৰি দুচকু টুকি মাতিব কিন্তু মই নাথাকিম
মোৰ ঘৰখনত মানুহৰ সোত বব 
গাওঁয়ে ভূয়ে মই গুচি যোৱাৰ খবৰ বিয়পি যাব
ইজনে সিজনৰ আগত
ককাজন অমুক ককাজন তমুক বুলি কৈ 
শোকত ভাহি পৰিব
সকলো শেষ হৈ যাৱ
কোনোবাই বুজনি দিব 
বিধাতাৰ লিখন কোনে মচিব পাৰে
যি হ'ল হ'ল বুলি কৈ
নিজক আনক শান্তনা দিব ।
13 দিনৰ পিছত সকলো শূণ্য হৈ যাব
শেষ শেষ হৈ ৰৱ
এয়াই যেন চক্ৰ 
এয়াই যেন জীৱন যাত্ৰা নাটৰ শেষ চিত্ৰ।

তুমাৰ চায়া মই তুমাৰ সতে




 মনত আছে নে তোমাৰ মোৰ প্ৰথম চিনাকি ?
চিনাকিৰ সেই পুৱাৰ বেলা ।
মনত আছে নে ককালত হাত দি 
ওপৰলৈ চাই হাহি থকা দিনৰ কথা ?
মনত হয়তো নপৰিবই আমনি কৰাৰ কাহিনী !
পাহৰিবাই চাগে একেলগে বহি কৰা ধেমেলীয়া হাহি ,
এৰি অহা দিনৰ খোজৰ ছবি।
 আনে দলিয়াই দিয়া তুমাৰ নামৰ শিলৰ টুকুৰা
 যেতিয়া বুকুত খুন্দা মাৰে ,
তুমাৰ বহু কথা মনলৈ ভাহি আহি হিদয়খনক কষ্ট দিয়ে।
মই জানো, তুমি নাজানা হয়তো গমেই নোপোৱা !
তুমাৰ আগে পাছে কিহৰ চায়া ?
কোন অৰ্জুন কোন তুমাৰ শকুণিমামা ?
যদি সময় হয় পিছলৈ চাবা এবাৰ ঘুৰি ।
তুমাৰ যি দিশে গতি যোৱা নহও নিদিওঁ বাধা 
নকও একো কথা ।
প্ৰতি ক্ষণে ক্ষণে ৰ'দ বতাহ বৰষুণে 
তুমাৰ সুখ আনন্দৰ দিনত থকাৰ  সৌভাগ্য নহ'বও পাৰে !
তুমাৰ সমভাগি হোৱাৰ অধিকাৰ মোৰ নাথাকিবই চাগে !
কিন্তু দুখ মহা দুখ বিপদ জীৱনৰ খাল বাম বাটত 
তুমি ওজুটি খালে তুমাৰ হাতখন হঠাৎ ত ধৰিবলৈ
মই সদায় তুমাৰ ছায় তুমাৰ সতে।
তুমি যিদৰেই থাকা 
আনৰ বাবে তুমি যিয়েই নোহোৱা
মোৰ বাবে তুমি প্ৰিয়তমা।
কি হল অ কি ভাবিচা  ?
মোৰ কথাই জানো মনলৈ অহা নাই ?
 গম পাইছো
হে বাৰু হ'ব দিয়া ভুল নুবুজিবা 
কোৱা নাই মই তুমাৰ কথা ।
আধৰুৱা দুৰ্ভাগ্য কোনোবা পুৰুষৰ প্ৰেমৰ 
কাল্পনিক মনৰ কাল্পনিক মোৰ এই সুৰ নথকা কবিতা।



অন্তৰৰ খবৰ

  অন্তৰৰ খবৰ  ~~~~~~~~~~~~~~~                                                                            শ্ৰীনয়ন জ্যোতি গোৱালা  হিদয়ৰ আধা ...